Walk the Rhythm of the Earth
De wereld lijkt al weer druk merk ik. Veel nieuwe projecten worden kenbaar gemaakt in nieuwsbrieven en op Facebook. Die zomerse onrust zegt mee te moeten doen: jaarprogramma maken, nieuwe zweethutleiderstraining lanceren, een reis naar Lapland vorm geven, mijn nieuwsbrief schrijven... maar het wil niet. Ik heb ideeën en plannen die nog willen rijpen in mij en misschien eerst met een paar dierbaren gedeeld willen worden. En ik voel de onrust. Ook omdat ik donderdag naar Tanzania vertrek en 'mijn tijd bijna om is'. Want, zegt die onrustige stem, als je terug komt ben je te laat...!
In een vroege-ochtend-droom ontwaakte ik met een besluit. Ik wacht en kan wachten totdat ik vanuit mijn stroom mijn projecten mag delen. De droom ging over een stel trappelende jonge paarden in de startblokken en wij die ze allerlei lekkers voor hangen waar ze achteraan mogen gaan rennen. En die wij waren elkaar aan het opstoken om onze lekkere hapjes maar zichtbaar te maken. Ik voel nu dat ik daar niet aan mee doe en zeg graag tegen de jonge paarden om ook nog even in de rust te blijven en te vertrekken op jouw moment.
Doet me ook denken aan toen ik zo'n 20 jaar geleden vennoot was in een biologische groentehandel op de markt in Groningen. Wij hadden 14 meter kraam vol prachtige groente en fruit, die langzaam op een natuurlijk ritme groeiden, zichzelf verkochten en ons alleen nodig hadden om te verhandelen. Om ons heen schreeuwden de andere marktkooplui de hele dag hun kelen schor om hun snelgroeiende waar aan de man te brengen...
Laat ik nu ook mijn kostbare waar maar weer koesteren en langzaam rijpen in de warmte van mijn lichaam tot het tijd is om het te delen. Daarin vind ik de rust en dat neem ik donderdag mee naar Tanzania. Hoe heette de titel van die reis ook alweer? Walk the Rhythm of the Earth!
Ik wens je een mooi jaar vanuit jouw natuurlijke ritme.
