Mannensafari Tanzania

Vanmorgen opgestaan met een enorme liefde in mezelf. De intense mannensafari in Tanzania valt langzaam op zijn plek in mijn lichaam en nu de vermoeidheid wat wegtrekt begin ik te beseffen wat een magische reis we hebben gemaakt. Jaren geleden zag ik in een droom mezelf een groep mensen door de immense natuur leiden. Duidelijk en helder richting gevend, ondersteunend en dienend aan de groep voelde ik me in mijn kracht. De afgelopen weken kwam deze droom een aantal keer voorbij en ik besefte me dat ik mijn droom aan het leven ben. Misschien beter gezegd: ik word gedroomd en geef me daaraan over... De (jongens)droom in Afrika is alweer een herinnering, maar heeft me op mijn plek gezet, mijn eigen groots- en kleinheid laten zien.

Ik heb genoten van de mannen die door de onbedektheid van Afrika, stuk voor stuk zijn afgepeld. Alles wat lang onder de mantel (of shuka) gehouden was werd met zweet, tranen, stof, wind en hitte losgetrild. We zijn verdwaald, we hebben afgezien, elkaar gedragen, gespiegeld, gecofronteerd. We hebben afscheid genomen van onze moeders en de reis naar de wijze man in ons gemaakt, met het vizier op Oldonyo L'Engkai (de Mountain of God) zijn we voor het hoogste doel gegaan: de oerman leven vanuit het hart. De bange, terugtrekkende, onzekere, nette, kleine, vernietigende man mocht in liefde sterven.

Dankjewel Koen, Bill, Rob, Rob, Jim, Chiel, voor jullie lef, broederschap en liefde. Dankjewel Ralph, voor je eerlijkheid, jouw mooie proces en het samen aangaan van dit avontuur. Dankjewel Rama Ama, Msafiri Mosses Kivuyo, Tuma en Georgie voor het geweldige ondersteunende team. Dankjewel Alina de Vilder voor het vertrouwen. AHO!