Oud en nieuw in het voorjaar

In mijn achtertuin staan de crocussen volop in bloei en hoor ik de vogels in alle vroegte naar elkaar zingen.

Zelf voel ik dat de lange winter nog in me zit, en ondanks de mooie bloemen, de vogels en de zon ga ik nog niet heel uitbundig naar buiten. Het is nog wel lekker bij me binnen. Vanachter mijn raam in de warme kamer kijk ik naar het moois buiten, zonder me er in te hoeven mengen. Ik merk dat ik mijn stoffige gedachten en gevoelens op de planken van mijn binnenwereld nog niet wil weg poetsen. Nog niet, want ondertussen borrelen er allerlei nieuwe ideeën en plannen in mij omhoog. Ze vullen voornamelijk mijn hoofd en vragen ruimte en een frisse nieuwe start. Het wordt druk in mijn bovenkamer en de oude winter moppert over de volheid en veelheid van wat er allemaal nog moet.

Onlangs hoorde ik van verschillende mensen iets over een voorjaarsdepressie. Ik kan me daar iets bij voorstellen. Geen winter meer en nog geen lente, we zitten er tussenin. De gehechtheid aan het oude, de roep van het nieuwe.

Het voorjaar roept, en alles in me weet dat het onvermijdelijk is. Diep in me voel ik het zachtjes jubelen, terwijl ik me nog even omdraai en me wentel in de warmte van de winter die er niet meer is.

Nog een week en dan maar lekker de zweethut in voor de grote voorjaarsschoonmaak!